Blog

Na prośbę kibiców trochę informacji na temat olimpijskiej trasy w Rio, którą miałam przyjemność poznać podczas wyścigu w październiku ubiegłego roku. Jest przygotowana sztucznie przez Brytyjczyków (zapewne tych samych, którzy zajmowali się XCO w Londynie). Teoretycznie mógłby to być zarzut, ale osobiście uważam, że nie jest. Skoro nie ma naturalnej trasy w pobliżu Rio to miło, że organizatorzy dołożyli wszelkich starań by przygotować sztuczną.

Ścigamy się na terenie parku olimpijskiego Deodoro. Oprócz XCO rozgrywane są tam m.in.  zawody strzeleckie, pięciobój nowoczesny, BMX, rugby i hokej na trawie. Pętla XCO ma 4.8km i będziemy ją pokonywać w ok. 15-16min. Podczas rekonesansu do pokonania było 5 okrążeń. Nie zdziwię się jeśli na wyścigu olimpijskim przyjdzie nam pokonać ich 6. Dowiemy się dzień przed startem.

Na rundzie są trzy podjazdy. Dwa krótsze, jeden dłuższy. Po każdym z nich czekają na nas do pokonania dość wymagające technicznie zjazdy – rock gardeny, uskoki, trawersy. Trzeba przyznać, że wszystko jest bardzo malownicze. Jeden z odcinków został nazwany FLIP FLOPS – architekci trasy tak ułożyli kamienie, z których skaczemy na płaskie pole, że całość wygląda jak palce i stopa. A do tego jest przyjemna do jazdy. Zatem oprócz cierpienia będzie trochę frajdy ;). Najtrudniejszy jest odcinek kamienisty w połowie okrążenia. Tam, podczas wyścigu testowego było sporo niebezpiecznie wyglądających upadków. Nikt na szczęście większej krzywdy sobie nie zrobił. Podjazdy jak to podjazdy – są ciężkie, ale o stosunkowo przyjemnym nachyleniu umożliwiającym pedałowanie w wyższym rytmie (hurra!!!).  Do mety prowadzi długa prosta. Tam, jak i na najdłuższym podjeździe, we znaki daje się silny wiatr, co jest rzadkością na wyścigach XCO. Warto więc chować się za plecami rywali/rywalek.